Mijn client vertelt in haar coachingsessie over haar zorgzaamheid. Zorgen voor, dat is fijn zegt ze. Dat zit in haar genen. Ze doet het vol overgave, met liefde, voor iedereen om haar heen. En toch, ze krijgt soms weinig terug zegt ze. Het contact is er wel, maar niet echt een verbinding, een dialoog. Ze heeft besloten dat ze haar grenzen beter moet stellen en minder gaat geven. Vaker nee zeggen dus! Ik vraag haar hoe ze zorgt? En dan vertelt ze hoe ze altijd doet. Ze regelt, kookt, verzorgt, vult in…..en doet, stelt en concludeert. Ik vraag door en samen onderzoeken we wat het effect is van haar huidige gedrag: de ander wordt niet erkent in zijn of haar mening, in zijn of haar gevoel, in zijn of haar bestaan. Er ontstaat geen wederzijdse verbinding, geen wederzijds contact, “slechts” een eenzijdige actie. Ik vraag haar wat ze graag zou willen? Dat er een gesprek ontstaat zegt ze, dat ik weet wat er in de ander omgaat, dat we samen een gesprek hebben. Wat is daar voor nodig?
Ik geef haar nogmaals terug wat ik haar zie doen: invullen, uitvoeren, stellen, concluderen. De ander krijgt geen ruimte, de ander wordt niets………gevraagd.
Er valt een stilte en ineens valt het kwartje: ik stel al heel lang geen vragen (meer)! Ik doe! Ze is dankbaar voor dit inzicht. We bespreken de kracht van het stellen van oprechte open vragen en ze besluit dit meteen te gaan oefenen in haar gezin.
De volgende coachingsessie gaan we dieper in op waar haar gedrag vandaan komt.
Refind Yourself, more than coaching!